Ας ήσουν κοντά μας, κι εσύ και τόσοι άλλοι αδικοχαμένοι και χαλάλι όλα τα "Πρόσωπα" του κόσμου!

Σήμερα 31.12, στην εκπνοή του 2007, στην εφημερίδα Ελευθεροτυπία (στήλη "Πρόσωπα και Προσωπεία" του Χρ. Μιχαηλίδη), η Αμαλία είναι το "Πρόσωπο της Χρονιάς".

Μακάρι αυτή η επιλογή να συνεχίσει να υπενθυμίζει το τι συνέβη, και να ακουστεί το μήνυμά της:

"Να γίνουν εξαίρεση οι αλμπάνηδες ρε παιδιά, όχι ο κανόνας!"

Που έχει γίνει μήνυμα όλων μας. Για να σταματήσει αυτή η κοροϊδία με το Ε.Σ.Υ. πια.


Γράφει η εφημερίδα,

«ΕΞΑΙΤΙΑΣ ΣΟΥ "ΓΙΑΤΡΕ ΜΟΥ"» Ενα συγκλονιστικό «κατηγορώ» που μας αφορά όλους. Η Αμαλία που σημάδεψε τα blogs και τη χρονιά.

Η 30χρονη Αμαλία Καλυβινού σημάδεψε τη χρονιά που φεύγει με τη δημοσιοποίηση της συγκλονιστικής περιπέτειας της υγείας της μέσα από το προσωπικό της blog. Η συγκλονιστική παρέμβασή της ευαισθητοποίησε όχι μόνο τους bloggers, αλλά και χιλιάδες πολίτες που παρακολούθησαν την περιπέτειά της μέσα από τα δημοσιεύματα της «Ε» και άλλων εφημερίδων. Το κείμενο αυτό με τίτλο «Εξαιτίας σου, "γιατρέ μου"», αναδημοσιεύουμε στη συνέχεια:

"Εχω πονέσει αφόρητα, έχω νιώσει τον πανικό νιώθοντας τον ανυπέρβλητο πόνο να έρχεται, έχω σκεφτεί αμέτρητες φορές ν' αυτοκτονήσω λόγω του πόνου, έχω περάσει άπειρες ώρες στο κρεβάτι ουρλιάζοντας απ' τον πόνο, έχω χρειαστεί για μεγάλα διαστήματα τη βοήθεια των άλλων, έχω καταστραφεί οικονομικά, έχω καταστρέψει οικονομικά την οικογένειά μου, έχω υπάρξει βάρος για την οικογένειά μου, έχω υπάρξει βάρος για τους φίλους μου, έχω υποστεί το όποιο ρίσκο δεκάδων χειρουργικών επεμβάσεων, έχω κάνει τραύματα κατακλίσεως, έχω χάσει απολαύσεις αμέτρητες, έχω στερηθεί διασκεδάσεις, έχω διακόψει τις σπουδές μου πάνω από τρεις φορές, έχω χάσει εκδρομές, έχω στερηθεί ταξίδια, έχω στερηθεί την ξενοιασιά στις κινήσεις λόγω του πόνου ή του φόβου του πόνου, δεν έπαιξα..."

Τα υπόλοιπα τα ξέρετε, τα έχετε διαβάσει. Αν όχι, μπείτε στο μπλογκ της malpractice, με τα 1.871 μέχρι σήμερα σχόλια. Εκεί θα βρείτε τη μικρογραφία της κοινωνίας μας. Σταθείτε στα καλά και σε όλο τον απόηχο της διαμαρτυρίας. Και θυμηθείτε ότι θα μπορούσε ο καθένας μας να βρεθεί στη θέση της, ανά πάσα στιγμή. Μη σταματάτε λοιπόν, μη σταματάμε τώρα.

Ελαφρύ το χώμα που σε σκεπάζει Αμαλία.

Εμείς όλοι εδώ δεν ξεχνάμε.

Συνεχίζουμε.